مطالعه بالینی - آسیب شناسی بیماری درماتیت انگشتی پاپیلوماتوز در گاو شیری

هدف : بررسی نقش اسپیروکت‌ها در جزییات مرضی بیماری درماتیت انگشتی پاپیلوماتوز در گاو شیری ایران و یافتن بهترین شیوه درمانی و کنترلی بیماری. طرح : مطالعه بالینی میدانی. حیوانات: چهار دامپروری گاو شیری با شیوع بالای 30 درصد لنگش ناشی از بیماری. روش : درمان گروهی گله با اسپری محلول لینکومایسین هیدروکلراید روزانه دو نوبت و به مدت 7 روز متوالی در شکل موضعی صورت گرفت. ارزیابی بالینی با استاندارد کردن درجه لنگش قبل از شروع شیوه جدید درمانی و بعد از درمان و نیز مشاهده روند بهبودی جراحات صورت پذیرفت. جهت مشاهده تغییرات هیستوپاتولوژیک، شناسایی عوامل دخیل در بیماری و انجام آزمایش ایمنوهیستوشیمی نمونه‌برداری بافتی از جراحات پوستی در قبل و بعد از درمان صورت گرفت. تجزیه و تحلیل آماری: آزمون Student"t" جفت. نتایج : ارزیابیهای بالینی نشان داد که در موارد همه‌گیری ناشی از بیماری، درمان گروهی گله با اسپری محلول لینکومایسین به شکل موضعی بسیار موثر واقع می‌گردد. یافته‌های هیستوپاتولوژیک در رنگ‌آمیزی H&E شامل از دست رفتن سد اپیدرمی، آکانتوز، هیپرکراتوز، پاراکراتوز، اولسرزواید درمی، افزایش فعالیت میتوزی در لایه بازال و درماتیت به همراه تشکیل میکرو آبسه‌های متعدد بود. در رنگ آمیزی اختصاصی نقره اجسام میکروبی سیلندری شکل در مقایر عظیم دیده شد و در آزمایش ایمنوپراکسیداز نمونه‌های حاوی اسپیروکت به آنتی سرم پلی کلنال دو نوع ترپونمای 2-1498 , 1-9185MED امریکایی پاسخ مثبت از خود نشان دادند. نتیجه‌گیری : این روش درمانی موجب کاهش معنی‌دار لنگش ناشی از بیماری شده و برای درمان گروهی گله و کنترل آن بسیار موثر واقع می‌گردد. یافته‌های بالینی، پاسخ درمانی مثبت به انتی بیوتیک، یافته‌های هیستوپ1اتولوژیک در رنگ آمیزی اختصاصی و نتایج آزمایش ایمنوهیستوشیمی بیانگر دخالت عامل (عوامل) اسپیروکت – ترپونما در ایجاد بیماری درماتیت انگشتی پاپیلوماتوز در گاو شیری ایران می‌باشد.